Evaluatie
Daar ben ik weer! Na zes geweldige, maar vooral ook slopende dagen is het einde van het project dan toch daar… Wie had het gedacht dat we in maar liefst drie dagen zo een toneelstuk konden neerzetten met zijn allen. Chapeau! In het begin had ik dit echt niet verwacht. We hadden zes dagen theaterproject en aan het eind van de tweede dag waren we nog steeds niet begonnen met onze groep. Hier en daar gezeur omdat we het echt niet af zouden krijgen en we te weinig tijd hadden, maar de leraren hadden toch gelijk. Na een eerste goede dag waarin we de taken hadden verdeeld, bleek het toch goed te komen.
Voordat ik aan het theaterproject begon had ik verwacht dat ik me vooral bezig zou houden met het decor en stiekem toch een kleine rol zou krijgen. Dit is eigenlijk precies wat ik ook gedaan heb. Ik heb me veelal bezig gehouden met het decor en ik kon een rol krijgen in het toneelstuk. Deze rol vond ik beter bij iemand anders passen en heb daarom besloten dat ik alleen mee ging dansen. Dansen is niet iets waar ik goed in ben, dus in dit opzicht heb ik mijn grenzen verlegd. Het was eigenlijk helemaal niet erg om te doen. Het decor maken was erg leuk. Eerst waren we vooral aan het brainstormen en zaten we met cliché beelden van een slaapkamer en school in ons hoofd. Maar na een beetje hulp hadden we een gaaf idee bedacht. Narcissus kijkt de hele dag naar zichzelf en daarom hebben we de achtergrond op hem afgestemd. We hebben alles van aluminium gemaakt en dat was echt heel gaaf. Ook heb ik, met mijn ‘muzikale talen’, samen met Myrthe een stuk van het eindlied geschreven. En ik moet toegeven het was nog best goed gelukt en het is iets waar ik trots op ben.
Achter de schermen gaat het niet altijd even goed als je met zo veel mensen werkt. Over het algemeen hadden we duidelijke afspraken, maar soms leverde dit ook wel discussies op met alle ‘juffies’ bij elkaar. Soms even slikken en weer doorgaan. Uiteindelijk is alles met de goede afspraken toch weer goed gekomen en hebben we een toneelstuk neergezet waar we trots op mogen zijn. Al die lachende gezichten van de kinderen is waar je het uiteindelijk voor doet.
Dit project had ik zeker niet willen missen. Ik heb een hoop ervaring opgedaan die ik mee kan nemen naar de praktijk. Zo waren wij een bij een geraapt zooitje, maar bleek dit toch goed te werken in de samenwerking. Iedereen heeft uiteindelijk wat gedaan wat hij/zij niet verwacht had van zichzelf. In een vriendengroep zijn de taken vaak al verdeeld; mensen met een grote mond nemen het voortouw. In een groep waar je niet iedereen kent, neem je toch snel een andere taak in en ontdek je jouw talent. Een ander punt dat ik nu al zeker meeneem in mijn stages is dat je jezelf niet moet onderschatten en vooral de kinderen niet. Je kan zo veel meer in een korte tijd dan je denkt. Dit zou ik dan ook benadrukken.
Na zes super leuke en vermoeiende dagen is het dan toch echt voorbij. Ik heb genoten van ons stuk, maar zeker ook van iedereen hoe hij/zij zijn taak heeft gedaan. Dank jullie wel voor deze ervaring