Evaluatie
Voorafgaand aan het theaterproject had ik nog geen idee hoe het eindproduct er uit zou gaan zien. Ik verwachtte dat ik uiteindelijk vooral een bijdrage zou leveren op het gebied van spel, muziek en dans. Toen we de taken op dag drie (de eerste twee dagen waren inleiding en workshops) gingen verdelen ben ik bij de groep spel gegaan. Samen met Lincy, Manouk en Romana heb ik die dag een hoop scenes bedacht. Ik had van tevoren nooit verwacht dat dit zo goed zou uitpakken. We spraken een situatie en een plaats af en vervolgens begonnen we gelijk met spelen. Vanuit dit spel kwamen hele leuke ideeën. Veel van deze ideeën hebben we uiteindelijk in het stuk gebruikt. Hiervan heb ik geleerd dat door te doen je veel meer kan bereiken dan door eerst heel lang te praten voordat je aan de slag gaat. Op dag vier gingen we de rollen verdelen. Na stemmen en gepuzzel kwamen we er uiteindelijk uit dat ik Narcissus mocht gaan spelen. De rest van de dag heb ik foto´s gemaakt voor op de poster en voor op Facebook, heb ik liedjes aangeleerd gekregen en geoefend, heb ik de dans op de remix geleerd en zijn we de scenes gaan uitdiepen. De laatste dag voor de voorstelling stond vooral in het teken van het stuk perfectioneren. We hebben een paar doorlopen gedaan en ook geoefend met de techniek erbij. Dit ging gelukkig goed en hierdoor kon ik met een zeker gevoel de voorstelling gaan spelen. Woensdag was het dan eindelijk zover: de voorstelling. Best spannend, want ondanks dat we onze voorstelling al meerdere malen voor onze leeftijdsgenoten hadden opgevoerd, hadden we nog geen idee hoe de basisschoolleerlingen erop zouden reageren. Zouden ze onze grappen wel leuk vinden? Zouden ze het verhaal begrijpen? Zouden ze zich kunnen vinden in het stuk? Gelukkig waren deze zorgen voor niks. Van wat ik heb gehoord, van mijn medestudenten die achter de schermen bezig waren, genoten de kinderen enorm van het stuk. De kinderen zaten met open mond te kijken en daar doe je het voor. Wat wel opviel was dat verschillende grappen bij verschillende leeftijdsgroepen aansloegen. Al met al vond ik het het onwijs gaaf dat je in zo´n korte tijd zo meegesleept kan worden door het ontwikkelen van een voorstelling. In de groepswhatsapp kwamen op de meest absurde tijdstippen de meest creatieve ideeën voorbij. Wat leuk was was dat iedereen voor ideeën openstond. Toen ik hoorde dat ik Narcissus mocht spelen vond ik dit erg gaaf, maar tegelijkertijd vond ik dit ook een grote verantwoordelijkheid tegenover de groep. Ik wilde het wel echt goed gaan doen en was af en toe nog best onzeker. Gelukkig hebben mijn medestudenten gedurende het project mij enorm geholpen en moed ingepraat. Uiteindelijk ben ik steeds verder gegroeid in mijn rol en ben ik nog meer uit mijn comfortzone gekomen. Ik heb echt onwijs leuke mensen leren kennen tijdens dit project. Het samenwerken verliep af en toe moeizaam met soms wat lange discussies, maar uiteindelijk werd alles uitgepraat en werden er compromissen gesloten die uiteindelijk tot een geweldig eindresultaat leidden. Wat neem ik mee naar de praktijk? Mengelmoes ontstond uit een groepje leerlingen dat overbleef en elkaar eigenlijk niet heel goed kenden. Ik kwam erachter dat het ook best leuk kan zijn om met mensen samen te werken die je nog niet heel goed kent. In een vriendengroep is vaak de hiërarchie al bekend. Je hebt een persoon die het voortouw neemt en je hebt ook personen die liever op de achtergrond blijven. Door in een nieuwe groep met onbekende gezichten te komen, vind je je rol in de groep in de loop van het proces. Ik denk dat het voor basisschoolleerlingen ook heel goed kan zijn om met medeleerlingen te werken die ze nog niet heel goed kennen. Misschien ontdekken ze zo wel weer nieuwe talenten of eigenschappen van zichzelf. Ook ga ik ervoor zorgen dat ik ten allen tijden een notitieboekje met mij meedraag. Wanneer ik nadenk over een les of een nummer komt er bij mij niks naar boven. De meeste creatieve ideeën ontstaan echter op momenten dat je het niet verwacht. Zo kreeg ik een idee voor de remix terwijl ik in de bus naar het nummer ´I want to break free´ zat te luisteren. Wat nou als we de tekst zouden veranderen in: ´Kom kijk toch naar mij´? Ik begon gelijk te schrijven en zo ontstond binnen een kwartier de eerste 50 seconden van de remix. Hoe handig was het toen dat ik zo´n notitieboekje bij mij had? Ik zou zo nog drie kantjes kunnen volschrijven over het project en wat ik ervan geleerd heb, maar ik snap dat dat als lezer niet heel prettig is. Daarom benoem nu nog het laatste en voor mij meest belangrijke punt dat ik van dit project heb geleerd. Dat is namelijk: hoe doorbreek ik clichés en zorg ik ervoor dat het stuk (en dus in het vervolg mijn lessen) aansluit op de belevingswereld van kinderen? We hebben heel goed na moeten denken over het verhaal dat we aan de kinderen wilden vertellen en de grappen die we in het stuk zouden stoppen. Het moest voor de kinderen spannend blijven om naar te kijken. Door ons te verdiepen in wat er bij de kinderen van nu speelt en door steeds nieuwe ideeën te proberen is dat uiteindelijk goed gelukt. Ik wil mijn medestudenten en begeleiders bedanken voor dit leerzame en vooral leuke project.