Evaluatie
Terugblik van mijn eerdere verwachtingen
Mijn verwachting was dat het proces van het maken van onze voorstelling erg zwaar zou zijn en veel van ons zou gaan vergen. Het heeft inderdaad veel energie van ons gevergd (en moe dat we waren na elke dag!) wat het erg zwaar voor ons heeft gemaakt. Ook dacht ik dat er een optimale samenwerking moest zijn voor het produceren van een goede voorstellen, dit is dan ook zeker uitgekomen. De samenwerking en vooral de communicatie waren heel erg belangrijk en wanneer dit even niet goed ging, resulteerde dit vaak in irritaties.
Ik had verwacht dat ik het moeilijk zou vinden om me met mijn eigen taak bezig te houden. Ik begon in het groepje van muziek, maar heb daarnaast ook het script uitgeschreven met Manoek en Lincy, toneelgespeeld als directrice en geholpen bij decor. Ik heb me dus inderdaad niet helemaal aan 1 taak gehouden.
Verder verwachtte ik dat ik me meer bezig zou gaan houden met regelen en de regie. Dit is echter totaal anders gelopen. Ik gaf wel af en toe opmerkingen over wat misschien beter zou zijn, maar dit was niet mijn hoofdtaak. Zoals ik hierboven heb geschreven, heb ik muziek geproduceerd, het script uitgeschreven en ook toneelgespeeld. Het toneelspelen was een onderdeel waarvan ik echt niet had verwacht dat ik het zou gaan doen. Het eerste wat ik vooraf van het theaterproject zei, was dan ook dat ik geen rol wilde. Dit is echter heel positief uitgepakt, want ik ben uit mijn comfortzone gekomen en vond het nog leuk ook!
Wat heb ik ervan geleerd
Ik heb van dit theaterproject geleerd dat het belangrijk is dat mensen een eigen taak hebben, maar dat ze zich niet alleen met hun eigen taak moeten bezighouden. Je eigen taak is de hoofdzaak, maar het hebben van een aantal bijzaken draagt bij aan een betere samenwerking. De bijzaken zijn dan ook het helpen van de andere onderdelen (bijvoorbeeld helpen bij decor). Zo wordt de communicatie tussen de onderdelen veel beter, heb ik gemerkt bij dans, toneel en muziek. Doordat de mensen die in deze groepen zaten elkaar gingen helpen, werd de communicatie beter, waardoor dans, toneel en muziek heel goed bij elkaar gingen aansluiten.
Onze theatergroep bestaat uit een ‘mengelmoes’ van personen uit verschillende klassen. Ondanks we maar een heel klein deel kenden uit onze groep, hebben wij een vliegende start gemaakt. Dit hebben wij ook kunnen doorzetten, waardoor we een goede voorstelling in elkaar hebben kunnen zetten. Ik heb hiervan geleerd dat je met mensen die je niet kent iets heel goeds en moois kan produceren.
Rol in het proces
Mijn rol in het proces begon bij het produceren van muziek. Loeka, Wouter en ik kregen de taak om een beginlied te maken voor de voorstelling. Samen bedachten wij een lied waarin we de hoofdrolspelers gingen voorstellen aan het publiek. Loeka speelde met haar gitaar een onwijs leuke melodie en daarop hebben wij met z’n drieën een tekst verzonnen. Wouter ging aansluitend op de melodie van Loeka met de djembé spelen. Ik zong de tekst op de muziek.
Daarna hebben Wouter en ik het liedje ‘Stupid’ van Tess bewerkt. Wij hebben samen een andere tekst bedacht op de muziek.
Na het produceren van deze 2 liedjes, ben ik me bezig gaan houden met het uitschrijven van het script. We hadden al een goede rode draad van het verhaal, maar nog geen vast script. Ik begon eraan, maar had al snel moeite met het bedenken wat er nou precies in welke scène gebeurde. Daarom kreeg ik later hulp van Manouk en Lincy. Zij hebben mij geholpen met het uitschrijven van de scènes. Ik vond het lastig om een duidelijke vormgeving te geven aan het script, zodat iedereen duidelijk kan lezen wat er wanneer gebeurt en welke spelers daarbij betrokken zijn.
Toen het script af was, werden er audities gehouden voor de rollen in de voorstelling. Ik ging auditie doen voor de directrice en voor Narcissus (op aanraden van Guido). Ik kreeg de rol voor directrice, maar er moest nog veel gebeuren, omdat ik nooit de directrice gespeeld had. Tijdens het repeteren ben ik steeds meer in mijn rol gaan groeien, waardoor ik steeds overtuigender werd.
Hoe ik er in het begin in stond en aan het eind
In het begin dacht ik dat het een hele lastige opgave zou worden om met een groep personen die
elkaar niet kennen een goede voorstelling te produceren. Ik zag daarom heel erg op tegen dit theaterproject. Zes dagen zou ook nóóit genoeg zijn om alles te regelen omtrent de school, de inkopen, het licht, het geluid, de muziek, de dans, het toneel en het decor. We zouden naar mijn verwachting geen super goede voorstelling kunnen produceren. Het tegendeel is echter bewezen! Ik ben heel trots op hoe wij met zijn allen het voor elkaar hebben gekregen om én goed samen te werken en ook nog eens een hele leuke voorstelling in elkaar te zetten. We hebben zo veel geleerd van dit project en zijn uit onze comfortzone gekomen. Achteraf gezien is dit project heel erg goed voor ons allemaal geweest. Ik zou het dan ook iedereen aanraden!
Wat neem ik mee naar de praktijk
Zoals ik al had geschreven bij wat ik geleerd had, vind ik het onvoorstelbaar hoe goed mensen die elkaar niet allemaal kennen, kunnen samenwerken. Dit is misschien niet in alle groepen zo, maar in ons geval heeft het heel erg goed uitgepakt. Ik zou dit dan ook zeker meenemen naar de praktijk. In vriendengroepen is er vaak al een ‘rolverdeling’: degene met de grootste mond neemt het voortouw. In een groep van mensen die elkaar niet kennen, kan dit (bijna) niet gebeuren. Iedereen kan een andere rol aannemen en zo uit zijn comfortzone komen. Dit draagt naar mijn idee bij aan je persoonlijke ontwikkeling. Dit zou ik dan bijvoorbeeld ook doen in mijn stageklas. Ieder kind heeft recht om zich te ontwikkelen op meerdere gebieden, daarom zou ik niet alleen vriendjes en vriendinnetjes samen in een groepje laten werken, maar zou ik heel de klas door elkaar husselen om dit te stimuleren.